Bardzo optymistyczna strategia

Ponad 4 lata temu rozrysowałem we wpisie jak wyniki ostatniego meczu w 2012 wpłyną na ostateczny układ tabeli i w efekcie awans do kolejnej rundy określonych zespołów. Z punktu widzenia Polski rozkład wyników wskazywał, że tylko w przypadku 3 wariantów na 9, końcowy układ tabeli wskazywał na awans Polski do kolejnej rundy. Nie było to bardzo optymistyczne. O ile inaczej wygląda sytuacja w tym roku – na mistrzostwach w 2016.

Obecnie drużyna Polski (oznaczona jako “POL” lub “P” na diagramie) mierzy się z Niemcami (oznaczenie “GER” lub “G”) , Irlandią Północną (oznaczenie “NIR” lub “N”) oraz Ukrainą (oznaczenie “UKR” lub “U”). Podobnie jak w poprzednim wpisie, wyniki są oznaczone jako nierówności, czyli P>U, oznacza zwycięstwo Polski, P=U – remis, a P < U – przegraną. Dla niektórych wariantów, o kolejności zadecydują różnice bramek. Kwestia wyniku bezpośredniego spotkania już została uwzględniona.

Widać, że większość wariantów jest wygrywających – 8 z 9. Jeden z kolei jest obarczony ryzykiem (zaznaczony na czerwono) – gra w dalszej rundzie jest uzależniona od wyników pozostałych zespołów z 3 miejsc, ponieważ 4 drużyny na 6, zagrają w kolejnej rundzie. Obrazuje to górna część poniższego diagramu.

Na dolnej części powyższego diagramu zostały rozpisane warianty końcowego układu tabeli dla grupy z Francją (oznaczenie “FRA” lub “F”), Szwajcarią (“SZW” lub “S”), Rumunią (“RUM” lub “R”) oraz Albanią (“ALB” lub “A”) . Wynika to z tego, że w dalszych rozgrywkach zwycięzca grupy “polskiej” może trafić na drużynę z miejsca 3 z grupy “francuskiej”. Druga lokata gra z drugą. Natomiast zwycięzca grupy “francuskiej” może trafić na drużynę 3 z grupy “polskiej”.

Z możliwych wariantów wynika, że:

• zajmując drugiej miejsce w grupie “polskiej”, co w przypadku Polski ma miejsce w większości przypadków (5-6/9), drużyna trafia w 5-6 na 9 przypadkach na Szwajcarię.
• zajmując pierwszej miejsce w grupie “polskiej”, dla Polski są to maksymalnie 3 przypadki, drużyna trafi na Rumunię lub Albanię, jeżeli w ogólnej kwalifikacji 3 lokat, zajmą one odpowiednie miejsce, premiowane awansem.
• zajmując 3 miejsce w grupie “polskiej”, dla Polski jest to jeden przypadek, drużyna trafi na Francję lub Szwajcarię lub inny zespół, o ile on będzie w grupie 3 lokat premiowanych awansem.

Analizując układy tabel, zakładjąc, że są poprawne, można wyciągać kolejne wnioski. Choć najbardziej istotnej jest to jak różna jest dalsza perspektywa od tej sprzed 4 lat. Pozostaje tylko trzymać kciuki (aby nie trafić na ten jeden obarczony ryzykiem zakończenia udziału na fazie grupowej).

Kolejny raz widać jak wykorzystanie drzewek decyzyjnych pozwala na zwizualizowanie różnych przypadków.

Reklama

Rezygnacja z wykonania kroku procesu

Dzisiaj, po dłuższej przerwie wpis będzie ponownie o windach. Kilkakrotnie poruszałem ten temat. Najpierw w kontekście tego, gdzie powinna się ustawiać winda, aby przyjazd na żądanie był najkrótszy. Następnie o rozwiązaniu polegającym na tym, że numer piętra, na który chcemy jechać, wskazujemy przed wejściem do windy. W ostatnim wpisie, skupiłem się na nazewnictwie kroków, bazując na wcześniejszym przykładzie. Wpisy pokazywały różne aspekty odzworowywania rzeczywistości na diagramie procesu. Przejdźmy jednak do sedna…

Na wakacjach, w 9 piętrowym hotelu, były dość 2 szybkie windy, jednakże miały jedno ograniczenie – mimo, że w windzie mieściły się 4 osoby, rzadko był możliwy taki przejazd, ponieważ windy miały bardzo wrażliwy czujnik obciążenia. Powodowało to, że na każdym piętrze, w określonych porach dnia (np. kolacja) czekało dużo osób na windę. Winda co chwilę się zatrzymywała – a na danym piętrze nikt nie mógł wejść już do windy lub przed windą nikt nie czekał. Przeważnie rezygnował. W tym wpisie, chciałbym się skupić na tej rezygnacji. W skrajnej sytuacji, zjazd z 9 piętra mógł oznaczać zatrzymanie się na każdym piętrze. Wyobraźmy sobie, że obok przycisku wołającego windę, jest przycisk rezygnacji, który jest informacją dla windy, że jednak ma ominąć dane piętro.

Na powyższym diagramie zostala zasygnalizowana taka sytuacja i jej potencjalna obsługa. W trakcie obsługi kolejnych pięter winda mogłaby omijać piętro, na którym wybrano rezygnację z oczekiwania na windę. Takie sprawdzenie mogłoby się odbywać w momencie przyjazdu na piętro, w trakcie przejazdu między piętrami lub startu z ostaniego piętra, gdzie nastąpiło zatrzymanie. Na diagramie zaprezentowano sprawdzenie dla pierwszego z wariantów, przy odpowiednich założeniach wskazanych na diagramie. Diagram pokazuje pewną powtarzalną logikę działań i ich umiejscowienie w przebiegu takiego „procesu”.