Czy można pokazać więcej?

Zanim spróbuję odpowiedzieć na pytanie postawione w tytule. Kilka słów komentarza. Przyjęcie pewnych założeń – np. mamy system ERP – powoduje inne spojrzenie na prowadzoną analizę i nie pozwala w pewnych sytuacjach na znalezienie najlepszego rozwiązania, czy może zaprezentowania jak najlepiej efektu, który chcielibyśmy osiągnąć. Może aktualne mechanizmy zastosowane w systemie ERP są niewystarczające, co może być skutkiem ubocznym prowadzonej analizy. Tzw. dostosowywanie się do istniejących narzędzi powoduje, że w jakiś sposób dostosowujemy nasze myślenie, czy docelowy obraz procesów do już znanych mechanizmów. Nie pozwala na spojrzenie szersze, czy nawet wzbudzenie inicjatywy ze strony osób zaangażowanych w projekt. Mało tego czasami zdarza się, że koszty dostosowania się do istniejącego systemu są tak duże, że sam pomysł realizacji usprawnienia czy zmiany przestaje być korzystny albo nie jest wykonalny w akceptowalnym czasie. Zależności między wymaganiami/jakością, czasem realizacji oraz budżetem to już inna kwestia, nad którą nie chciałbym się teraz rozwodzić…

Tymczasem mała dygresja z innego podwórka. W bankowości bardzo często budując strategię sprzedaży staje się przed wyborem: elastyczne procesy i produkty czy standaryzacja produktów. Wydaje się może, że nie jest to kwestia powiązania, ale jak się przyjrzeć bliżej… Opis wymagań abstrahujący od sposobu wykonania, czy ograniczeń na pewnym etapie działania może przynieść w ostateczności bardziej elastyczne rozwiązanie. Stosowanie gotowego rozwiązania i trzymanie się cały czas jego wymagań jest to jakby trzymanie się/powielanie standardów postępowania. Wszystko zależy od tego, co chcemy osiągnąć.

Spójrzmy na poniższy diagram (zamieszczony na stronie it-consulting.pl/blog we wpisie „Diagram klas – czyli „reinżynieria” analizy biznesowej c.d. model dziedziny”):

 

Diagram powstał jako odpowiedź na mój diagram z wpisu o „Reinżynierii” diagramu klas. Zgadzam się z komentarzem, że mój diagram jest pewnym modelem pojęciowym. Pokazuje jednak pewne zależności między elementami i zatrzymuje się na pewnym etapie ogólności pozwalającym na dyskusję: jakie informacje są potrzebne o produktach? w jaki sposób obsłużyć płatność? czego brakuje? który element jest wykorzystywany przez użytkownika, a co dzieje się automatycznie? Itd. W kolejnych iteracjach mogły zostać dodane kolejne elementy. Zaletą moim zdaniem jest to, że abstrahuje od rozwiązania informatycznego, pokazując pewne informacje logiczne. Wadą jest to, że brakuje wstępnego opisu przypadków użycia, aby przybliżyć dziedzinę. We wpisie o dynamice próbowałem pokazać pewne zachowania, które mogą nastąpić, schodząc na niższy poziom analizy.

Na wcześniejszym diagramie  brakuje mi przestawienia tego w jaki sposób wybierane są produkty i spośród jakich produktów są wybierane. Z doświadczenia wiem, że taka informacja na etapie prezentacji analizy jest cenną informacją. W przypadku nowej aplikacji internetowej pokazuje potencjalny zakres wykorzystywanych źródeł informacji. W przypadku istniejącej aplikacji pokazuje jakie informacje będą potencjalnie wykorzystywane w interakcji z użytkownikiem. Trzymając się zaproponowanego rozwiązania możemy to pokazać jak na poniższym diagramie.

Na diagramie zostały pozostawione operacje tylko z „Zarządcy”. Dodane jednak zostały, trzymając się metody „Role, odpowiedzialność, współpraca”, z zastosowaniem wzorca „Tablica”:

• tzw. „źródła wiedzy” („Promocje”, „Inni kupowali”, „Wcześniej zakupione”);
• tzw. „tablica” („Baza produktów”);
• tzw. „sterownik” („Wyszukiwarka produktów”);

Można by pójść dalej, analizując różne statusy zamówienia i skutki dla systemu, użytkownika. Podobnie można się zastanowić, czy „tablicy” nie zastąpić przez dostawcę usług („interfejs do ERP”).

Podsumowując, myślę, że odpowiedź na pytanie zawarte w tytule jest twierdząca. Stosując zaproponowane metody można pokazać więcej, w szczególności trzymając się pewnego poziomu uogólnienia.

Reklama